σφυροδέτης

ὁ, Α

(κατά τον Ησύχ.) (κυρίως στον πληθ.) σφυροδέται

«ἡ λέξις παρὰ τοῑς τὰ ἱπποτροφικά».

[ΕΤΥΜΟΛ. < σφυρόν + -δέτης (< δέω «δένω»), πρβλ. μαχαιρο-δέτης].